en ook ik denk ook wel eens "help"
Want dat ik heb gekozen om een alleenstaande moeder te worden betekend nog niet dat ik het helemaal rooskleurig inzie. Ook ik heb af en toe mijn twijfels, mijn angsten en dus ook de "hellup" momenten.
En eigenlijk had ik deze hele week een "hellup" week. Als je een hele week ziek bent wordt je wel even met je neus op de feiten gedrukt. Nu kwam ik mijn week wel door maar je gaat wel nadenken. Hoe zal het zijn met een kleintje erbij. Ziek of niet ziek je zal er dan toch moeten zijn voor je kindje.
En dan ga je verder nadenken. Doe ik hier wel goed aan? Heb ik genoeg te bieden om een kindje in m'n eentje op te voeden? Wat nou als ik mijn baan verlies? Kan ik het allemaal wel betalen met de baan die ik nu heb?
Eigenlijk zijn het gedachten die iedereen heeft. Ook aanstaande moeders met een partner naast zich. Maar de gedachten stroom overspoelde me en bracht me even uit balans. Ik bedacht me dat ik ook maar een mens ben. En dat er miljoenen vrouwen aan mij zijn voor gegaan en succesvol in hun eentje kinderen hebben gekregen en hebben opgevoed. Sommigen zelfs meerdere kinderen!
En alle vragen die ik aan mezelf stelde deze week? Die ik heb ik uiteindelijk maar gewoon nuchter bekeken. Laat ik het leven maar gewoon gaan zoals het moet gaan en alle hobbels die ik onderweg tegenkom zal ik heus wel kunnen bedwingen. Want het zijn maar hobbels, geen bergen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten