Nog maar even afwachten...

Vandaag ene bezoekje gebracht aan de huisarts aangezien ik al twee en een halve week licht bloedverlies heb. Absoluut niet veel maar wel elke dag iets. Gelukkig heb ik een huisarts die geduldig luistert en we hebben even het hele tijdschema bekeken wanneer de laatste prikpil was, wanneer ik voor het eerst wat bloed verloor. Hij kwam tot de conclusie dat ik nog niet een echt maandstonde had gehad. Mijn huisarts komt oorspronkelijk uit belgie dus hij gebruikt het woord maandstonde. Als het bloedverlies nog twee of drie weken aanhoud mag ik terug komen en zal hij een inwendig onderzoek doen. Hij zal dan de baarmoederhals bekijken, eventueel een uitstrijkje maken en waarschijnlijk bloedprikken. Mocht het aanhouden dan vermoed hij eventueel een ontsteking. Maar hij acht de kans groter dat ik in de komende weken een echte maandstonde zal krijgen. Ik zal dus nog maar even afwachten. Ben in ieder geval blij dat hij het niet wegwuifde en me gerust heeft gesteld.

Top...

Het is inmiddels alweer dinsdag maar de energie van een topweekend zit nog in mijn lijf! Afgelopen weekend is mijn oudste neefje wezen logeren. Hij is nu bijna 4 jaar en had gevraagd of hij een keer bij tanti mocht logeren. Helemaal super en aangezien hij binnenkort naar school gaat afgelopen weekeinde uitgekozen. Want ik verwacht dat zodra hij naar school gaat de eerste periode de weekeinden hard nodig zal hebben om bij te tanken.

Zaterdag rond 3 uur kwam hij samen met zijn mama en broertje binnen. Zijn logeertas en matrasje naar binnen gehaald en meteen neergelegd in het kamertje waar hij zal gaan slapen. Zijn mama liet meteen even zien wat hij allemaal had meegenomen enzo. Daarna maar even naar de woonkamer waar hij al meteen de twee bakken met autootjes ontdekte en uit de kast trok. Vol verwondering stond hij er naar te kijken en vertelde wild tegen mama dat tanti heel veel autootjes heeft. De toon was dus meteen gezet en zuslief vertrok met jongste neefje weer huiswaarts. Er kon nog net een knuffel en kus vanaf maar neefje wilde weer snel terug naar binnen want hij moest spelen.

Heerlijk heeft neefje zich vermaakt met het speelgoed dat ik op marktplaats heb weten te bemachtigen. En hij wilde met alles spelen. Dus elk kwartiertje vroeg hij of hij met iets anders mocht spelen. Tuurlijk mocht dat maar wel eerst even opruimen waar je eerst mee speelden. En dat ging super! Zelfs toe ik het eten ging koken wist hij zichzelf heel goed bezig te houden. En dat eten? Dan ging er als een speer in en een toetje hoefde niet want hij moest spelen. Maar toen tanti een toetje ging eten wilde hij eigenlijk ook wel een toetje. Na nog heerlijk gespeeld te hebben was het uiteindelijk toch echt tijd om richting bed te gaan. En dat ging zeer soepeltjes. Even tandjes gepoetst en toen naar zijn logeerbedje. Geweldig vond hij het en half tegen mij aan liggend lazen we een boekje. Daarna zijn lichtje aangedaan, het grote licht uitgedaan nog een hele dikke knuffel en een kus en toen was het echt slaaptijd. Normaal gesproken draait hij zich dan lekker om en ligt al te ronken voordat de deur dicht is. Maar nu bleef hij vrolijk en wakker op zijn rug liggen.

Maar toen ik na een kwartiertje toch maar even ging kijken lag hij toch lekker opgekruld te ronken. Eerst  dag was erg geslaagd en ik dook ook maar vroeg mijn bed in. Want kleine neefjes kennen geen uitslaapzondagochtenden. En terwijl je al een aantal uurtjes lekker ligt te slapen schrik je opeens wakker van een aarzelende blaf van de hond en zie je een kleine gedaante op je afkomen. Ik zat meteen recht overeind en al in de houding om een eind naar achter te schieten toen mijn hersenen zich opeens inschakelden. Gelukkig maar! Ik had het daar bijna op het gillen gezet terwijl het mijn neefje was die op me afkwam en het bed opdook. Een snelle blik op de wekker leerde mij dat het iets na 3 uur was midden in de nacht. Neefje vertelde dat hij wakker was en wilde spelen. Nou laten we dat dus maar niet doen. Hem maar zijn knuffels laten halen en in mijn bed laten kruipen en na even met zijn knuffels gespeeld te hebben krulde hij zich weer op en viel in slaap. Met het grootste gedeelte van de deken. grrrrr... Eerst maar even naar de wc. Maar zo stevig sliep neefje dus nog niet want hij kwam me achterna. Maar daarna sliep hij gelukkig toch weer snel terwijl ik toch nog even een uurtje wakker heb gelegen. Maar wat wil je: ik zat bijna tegen het plafond dus de schrik moest wel even zakken.

Tanti wakker worden! Tanti! Je moet wakker worden! Mag ik spelen tanti? Tanti wordt nou wakker!

Geloof dat hij dat in 10 seconden had gepropt. Neefje maar even aan het spelen gezet zodat ik even wakker kon worden. Om 7 uur in de ochtend. Uiteindelijk wakker eerst maar mijn eigen ochtendrituelen gedaan aangezien hij zo lekker aan het spelen was. Ook dit keer ging het eten er weer goed in want hij moest wel weer snel verder gaan met spelen hoor. En ja strakjes wilde hij wel mee naar het bos om samen met de hond te wandelen.

Op naar het bos dus. Natuurlijk wel eerst een tas zorgvuldig ingepakt. Drinken, koekjes, zakdoekjes en nog van alles. En toen eerst naar de treinen kijken want we pikten daar meteen een vriendin op met haar hondje om mee te gaan naar het bos. In het bos genoot neefje met volle teugen en rende constant gillend en springend achter de twee spelende hondjes aan. Neefje en hondjes gedroegen zich perfect! Maar neefje was ook wel erg moe waardoor ik hem op het laatste stukje maar gedragen heb. Hij kon niet meer. In de auto op weg naar de treinen sliep hij bijna maar hij gaf niet toe. Thuis aangekomen ook even op bed gelegd maar hoorde hem alleen maar spelen op het kamertje. Hij wilde echt niet toegeven aan zijn vermoeidheid en bleef maar spelen. Maar op een gegeven moment moest ik heb dan toch weer thuis gaan afleveren. Doodop bracht ik hem weer zijn eigen huis binnen. Deed een kort verslag van het weekeinde aan zijn ouders. Later die avond hoorde ik dat ze hem er maar extreem vroeg in bed gedaan hebben. Hij viel om. Letterlijk.

Een heerlijk weekeinde was het. Hoe heerlijk was het om een blik te werpen in mijn toekomst. Hoe heerlijk was het om een kind in huis rond te hebben lopen. Hoe heerlijk was het om het ritme te volgen van een kind. Hoe heerlijk is het om die levendigheid in huis te hebben. Ik heb genoten! En mijn doel staat nu nog helderder voor ogen. En ik ben zo trots op de hond! Wat heeft die zich goed gedragen met dat neefje dat wel heel graag met haar wilde spelen.

Wat een zeur...

ben ik toch. Ik ben helemaal niet zo'n persoon dat constant kan zeuren om dingen. Maar op dit moment voel ik me een enorme zeur. Of misschien moet ik jankerd zeggen. Of misschien moet ik even helemaal niets zeggen. Maar zo stil en rustig als ik meestel ben zo moet ik er nu alles uitgooien ofzo.

Alles komt er op het moment uit. Allerlei gevoelens. Van alles en nog wat. Dingen waar ik liever nooit meer aan zou denken tot dingen waar ik nog nooit aan gedacht heb. Dingen waar ik nooit moeite mee heb gehad doen nu opeens pijn en dingen waar ik zo moeite mee had is opeens een peulenschil. Ik heb het gevoel dat de wereld op z'n kop is gezet en ze zijn vergeten mij de memo daarover te sturen.

Ik kan huilen maar ik weet eigenlijk niet eens waarom ik nou huil. Wat is het dat me verdrietig maak? Die tranen komen maar bij de ene hala vol geluk bij de andere haal met verdriet, dan weer boosheid en zo gaat het maar door. Maar waarom dan? Ik kan er mijn vinger niet op leggen. Ik weet niet wat ik nu voor mezelf verzwijg.

Krijg wel het gevoel dat ik nu wel zoveel completer ben dan ik ooit geweest ben. Zou ik dan gewoon al die tijd mijn gevoel uit hebben gestaan. Het is werkelijk jaren geleden dan ik een goed potje heb zitten janken en er zijn genoeg momenten dat ik er tranen uit heb lopen persen maar er niets kwam. Alsof ik weer mezelf aan het worden ben.

Dat ik niet weet wat het nou precies is, is een leugen. Ik weet het wel. Maar kan het eigenlijk niet geloven dat ik me dus al die jaren toch zo gevoeld heb. En dat ik daar met elk druppeltje bloed dat stroomt er steeds meer achter kom. Ik heb me al die jaren niet compleet gevoeld, ik heb me al die jaren geen vrouw gevoeld. Hoe stom vind ik het dat ik loop te wenen omdat ik me nu wel weer heel voel. Ik me wel weer vrouw voel omdat ik bloed verlies. Maar met elke druppel die uit me vloeit, vloeien ook mijn emoties.

Ik ben een vrouw. Eindelijk weer. Och wat voel ik me toch een zeur. Laat ik het er maar op houden dat het ene niet zonder het andere kan.

Een weekje later...

na de eerste donatie is de eerste wachtweek omgevlogen. Op een hele andere manier dan ik had verwacht maar achteraf ook niet een echte wachtweek. Ik was de eerste donatie ook al ingegaan met nog de onzekerheid of de cyclus duur die ik had uitgekozen wel zou kloppen. Want na 1 menstruatie weet je eigenlijk nog niets. Maar ik vond het vooral belangrijk om al een keer dat hele proces van de donatie mee te maken. Want ik wist van te voren dat de kans heel groot zou zijn dat het dit keer een losse flodder was. Dus dan maar eens kijken wat mijn gevoel en emoties allemaal met me doen tijdens het donatie proces. En aangezien ik het vooral allemaal als erg raar heb ervaren ben ik vooral blij dat ik bij de volgende donaties die zenuwen minder zal hebben en het gevoel beter een plekje kan geven.

Maar goed de afgelopen week is dus allemaal wat anders verlopen dan verwacht. Ik had een drukke week voor de boeg. Het werk zoals het altijd moet gebeuren maar ik had nogal wat vergaderingen. 4 avonden zou ik aan het vergaderen zijn dus er was genoeg afleiding. Maar maandagmiddag voelde ik klieren in mijn net komen opzetten en wat pijnlijk worden. De eerste vergadering dus maar afgezegd en vroeg naar bed.

Het vroeg naar bed gaan hielp niet en het zette stevig door. Flinke koorts en een nek helemaal opgezet en pijnlijk om nog maar niet van de hoofdpijn te spreken. Gelukkig kon ik voor half 9 in de ochtend bij de huisarts terecht om vervolgens naar huis te gaan met een kuurtje en paracetemol zetpillen. Ik had een fikse keelontsteking te pakken met nog wat griepverschijnselen eraan vast. Thuis de hond even snel uitgelaten en me ziek gemeld op werk om vervolgens weer met een kruik mijn bed in te stappen. Beroerd dat ik was heb ik gelukkig die dag meer geslapen dan ik wakker was. Zelfs de nacht sliep ik goed door. Alle medicijnen werden netjes genomen maar ondanks de zetpillen bleef de korts aardig lang hangen.

Maar na regen komt zonneschijn en na twee dagen goed rot gevoeld te hebben voelde ik me de derde dag stukken beter. Dus op de laatste werkdag van de week weer lekker wezen werken. En dan is het weekeinde. En dan zijn er weer genoeg andere dingen te doen.

En hoe nu verder? Ik zal over een weekje vast wel testen. Gewoon voor het geval dat. En ondertussen houd ik me braaf aan alles wat wel en niet mag rondom zwanger worden. Maar ik denk dat het toch beter is even wat menstruaties af te wachten. Want ik ben dan niet alleen ziek geweest van de week maar ook weer soort van ongesteld. Twee dagen achter elkaar een redelijke bloedverlies. En de avond daarna weer wat. En de ochtend daarna weer wat. Dus eerst maar pas op de plaats en kijken wat de cyclus gaat doen.

En tot die tijd zal ik me vast wel bezig kunnen houden. Met een neefje dat een nachtje komt logeren, met verjaardagen, met werken, met vergaderen en nog veel meer dingen.

Just another Sunday...

Geloof dat het heel heel heel erg lang geleden in dat ik op een zondagochtend al om half 8 naast mijn bed stond. Ik had graag nog wat verder geslapen maar ik had het in mijn kop gehaald dat het huis helemaal netjes en schoon moest zijn. Want dit word de dag dat mijn donor voor de eerste keer langskomt. We hebben samen besloten om gewoon een poging te wagen zonder nog precies te weten wat mijn cyclusduur is en of er wel een eisprong zal zijn.

Na me even goed kwaad gemaakt te hebben was het huis schoon en netjes. En had ik nog tijd over voordat  hij zou komen. Toen kwamen de zenuwen echt goed. Helemaal toen hij belde om te zeggen dat zijn trein vertraging had en hij dus wat later zou komen. Balen maar door te twitteren en een spelletje te spelen op mijn telefoon kwam ik de tijd aardig door.

En toen ging de deurbel. De hond moest natuurlijk weer laten horen dat ze er was. Maar jeetje wat voelde dat ongemakkelijk zeg. Zaten we daar op de bank. Ik ga er van uit dat het de volgende keer niet meer zo ongemakkelijk zal voelen als vandaag. We hebben allebei nog even de laatste keer het donorcontract bekeken en daarna ondertekend. En toen was het officieel. We kunnen beginnen. Ik liet hem maar de potjes zien die ik had gehaald en vertelde hem dat hij de rommelkamer kon gebruiken. Maar hij maakte liever gebruik van de badkamer. Damn de enige ruimte die ik vandaag niet had schoongemaakt. Heb ik weer. Maar ja kan moeilijk tegen hem zeggen dat hij daar niet zijn ding mocht doen.

Maar ja dan zit je daar in je eentje op de bank. Te wachten. Dus maar weer een spelletje spelen op mijn telefoon. Twitter beetje bekijken. En dan gaat die deur opeens weer open. En krijg je een potje. En laat je hem uit en wens je hem een goede terugreis. En dan sta je daar met een potje. Met daarin een kwakje.

Sorry voor de omschrijving maar je moet je voorstellen dat ik op dat  moment met een vies gezicht naar de inhoud van het potje stond te kijken en echt letterlijk dacht...een kwakje. Het vieze gevoel hield even met daarbij een raar gevoel. Deels weer in de zin van waar ben ik mee bezig maar ook denkende aan het moois dat het kan brengen. Maar het idee dat ik "dat" dadelijk zou inbrengen bij mezelf gaf me wel even de kriebels en de rillingen.

Maar ik heb mijn doel duidelijk voor ogen en daar hoort dit nou eenmaal ook bij. Dus maak ik me klaar terwijl ik het potje netjes tegen mijn lichaam heb gehouden. Het spuitje met de canule heb ik ook tegen mijn lichaam aangehouden zodat ik de sperma niet in een koude canule en spuitje zou opzuigen. Helaas ben ik toch best gespannen en lukt het niet goed om te ontspannen. Hierdoor lukt het niet om de canule en spuitje zover mogelijk in te brengen. Na een paar pogingen besluit ik dat het vandaag niet zal lukken om het zover mogelijk in te brengen en spuit ik het maar gewoon in.

En het stomme is dat op het moment dat je de spuit leegdruk je er gewoon niets van merkt. Maar het zit erin en met een kussentje onder mijn bibs blijf ik nog maar even liggen. Ik besef me opeens dat ik nu de wachtweken inga. Er komt dan toch nog die rust over me heen waar al heel de ochtend op zat te hopen. Maar ook wordt ik overvallen door vermoeidheid. Maar ja wat wil je, laat naar bed en weer vroeg op om vervolgens het huis te poetsen. Dus ik zet mijn wekker en plak er nog een uurtje slaap achter aan. En wat heb ik heerlijk geslapen. Het heeft me weer even helemaal opgeladen en ik ben er helemaal klaar voor.

En het is ook weer tijd om over te gaan op de normale zondag rituelen...want verder is het een zondag als alle anderen...

Nog eventjes...

En dan ga ik voor de eerste keer de wachtweken is. Aanstaande zondag komt mijn  donor langs en zal de eerste inseminatie plaatsvinden. dat zal nog wel wat geklungel op gaan leveren gok ik met dat spuitje en canule. Maar daar zal ik jullie alles over laten weten als het gebeurt is.

Nog maar een paar daagjes dus en afgelopen zondag ben ik al samen met mijn beste vriendinnen wezen vieren dat ik aan de slag kan. Met sushi! Ik vind sushi echt heerlijk hoewel ik het niet heel vaak eet. Maar ja met zwanger worden komen ook wat don't om de hoek kijken en daar valt sushi helaas ook onder. Dus heb ik me heel de avond tegoed gedaan aan heel veel sushi maar vooral genoten van een hele gezellige avond.

Ondertussen ben ik me goed aan het inlezen over wat wel en niet te doen qua van alles. Qua eten, qua sporten en ga zo maar door. Ook ben ik vanochtend begonnen met de ovulatie testen. En ik ben erg benieuwd of de eisprong ook zal zijn op de dag die ik verwacht. Ik verwacht de eisprong volgende week maandag of dinsdag. Het is en blijft nog een gok omdat ik niet precies weet wat mijn cyclus-duur is. Maar dat geeft niet, elke stap is er eentje. En ik sta te popelen om weer wat nieuwe eerste keren te beleven: eerste keer inseminatie, eerste keer eisprong, eerste keer wachtweken, eerste keer zwangerschapstest, hoogstwaarschijnlijk eerste keer teleurstelling van een mislukte poging maar uiteindelijk hopelijk ook de eerste keer het geluk van een positieve test.

Dus nog eventjes....