Tja een bewust alleenstaande moeder wordt je niet zomaar. En die beslissing neem je ook niet zomaar.
Op mijn twintigste werd ik al met de neus op de feiten gedrukt en moest ik een keuze maken of dat ik aan de prikpil zou gaan of dat ik hormonaal in de overgang gezet zou worden. Door mijn kinderwens was de keuze toentertijd heel erg simpel, de prikpil. Ik moest deze keuze maken omdat er endometriose was vastgesteld en ik daar behoorlijke pijnklachten van had.
Nu 7 jaar later werd het tijd om weer terug te gaan naar de gynaecoloog en eens te gaan praten over mijn kinderwens. En na wat onderzoeken kon de gynaecoloog mij vertellen dat de endometriose niet meer aantoonbaar aanwezig is. Ik mag nu dus stoppen met de prikpil en hoef alleen maar terug te komen als de pijnklachten weer terug komen. Helemaal gelukkig! Ik mag aan mijn kinderwens gaan werken!
En we beginnen met......wachten......wachten tot ik weer ongesteld zal worden. En dat kan zeker een half jaar duren. Maar goed toch maar meteen naar de drogist om een lading maandverband en tampons te kopen. Want ik wil er wel klaar voor zijn. En meteen maar ook wat verdeeld over de drie tassen die ik vaak gebruik.
En dan begint het wachten...want wat kun je nog meer dan dan wachten? Eigenlijk best veel! Prijzen vergelijken van ovulatie testen, hoe zat het ook alweer met de tijdstip van je eisprong, hoe ga ik in vredesnaam een spermadonor vinden? En zo zijn er nog genoeg dingen waar ik al over na moet gaan denken. Genoeg om jullie regelmatig op de hoogte te kunnen houden!
Tot de volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten