December Blues

Hoe vaak heb jij al kerst alleen gevierd? Ik al vaak genoeg en ik kan je vertellen zo leuk is dat niet. Een kerstboom bouw ik al geeneens meer op omdat die een te grote aantrekkingskracht hebben op de hond en de kat. Maar ook omdat er echt niets aan is om er in je eentje tegenaan te kijken. Tenminste dat vind ik. Dit jaar vier ik kerst weer alleen maar dit keer niet in Nederland. Ik ga gezellig met de hond in een 6 persoons stacaravan zitten in België. Het wordt mijn onderduikadres met genoeg tijd en bossen in de buurt om mezelf te vermaken en de hond lekker moe te krijgen. Maar vooral om een keer niet alleen thuis te zitten en mezelf zielig te voelen en dus maar te verzuipen in de marathon Lord of the Rings. Ik ga erop uit, in mijn eentje en ik ben helemaal gelukkig bij enkel het idee dat ik strakjes gewoon in België zit in mijn eentje in een vakantiepark en van de kerst gewoon een vakantie maak. 

Heerlijk om even Nederland achter me te kunnen laten dan en rond te zwerven in een vreemde omgeving. Lekker wandelen in de bossen en fotograferen in de stadjes. Even alles achter me laten en laten bezinken. En eens kijken of ik mijn leven weer een beetje fatsoenlijk op kan pakken. En wat ik nu eigenlijk allemaal wil. Want ik mag dan misschien wel in het traject zitten om als alleenstaande zwanger te worden, flirter heeft toch wel een hoop op zijn kop gezet in mijn hoofd. Het is nu wel duidelijk dat het niets zal worden. Maar het wil niet zeggen dat het niets met me doet. Het heeft een hoop met me gedaan en doet nog een hoop met me. Niet zozeer dat ik nou zo verdrietig ben dat het niets is geworden. Maar ik kan wel zeggen dat ik nu best wat moeite heb met het alleen zijn. Jaren lang kon ik er prima mee omgaan maar dat lukt nu niet meer echt. Ik vind het op het moment vreselijk om alleen thuis te zitten. Ik ga er dus ook zoveel mogelijk op uit, de wereld in en vooral van het leven genieten. 

En zolang mijn cyclus nog niet op gang is zal ik dat zeker blijven doen. Ik heb geen zin meer om te wachten tot er iets mijn kant op kom. Ik ga er gewoon naar toe! Ik ben al voor genoeg dingen in mijn leven weggelopen en ik weiger dat nog langer te doen. Wat ik ga doen op het moment dat mijn cyclus weer op gang is weet ik nog niet. Ik ben er nog niet over uit. Want hoe groot mijn kinderwens ook is, de gedachte dat het ook samen kan met iemand anders is een optie die ik nu ook goed moet overdenken. Die optie kwam eerst niet eens in mijn lijstje voor. Maar het is toch iets waar ik toch ook over na moet denken. Maar eerst ga ik deze december maand zien te overleven. Ik ben nooit echt goed geweest in deze maand. Maar ik ga niet teveel toegeven dit jaar aan de december blues...

Wat een heerlijkheid...

is dat daten zeg! Ben nooit echt goed geweest in daten enzo maar ik geniet er nu met volle teugen van. Flirter en ik hebben veel contact en we zien elkaar nu regelmatig. We hebben goede gesprekken, we hebben een hoop lol en het voelt heerlijk.

Ik ben niet iemand die me snel op m'n gemak voel bij mannen. Daar heb ik iets teveel voor meegemaakt. Maar met flirter voelt het goed. Ik voel me op mijn gemak en hij respecteert het ook dat ik hem eerst wat beter wil leren kennen voordat ik ergens inspring.

Maar het gaat de goede kant op en daar ben ik stiekem toch wel erg blij mee. En tuurlijk zit ik er wel mee over het bam-traject. Ik ben al zo ver en moet ik dat dan nu stopzetten vanwege flirter? Maar ik kan natuurlijk ook niet de kans laten lopen om mijn wens uiteindelijk alsnog uit te laten komen maar dan samen met iemand. Geloof dat ik het al eerder heb gezegd maar misschien is het wel een gelukje dat mijn cyclus nog niet op gang is. Ik heb nu de tijd om alles rustig aan te kijken en misschien nog wel belangrijker: gewoon lekker genieten!

Ik geniet er dus nog maar even van en ik denk dat als ik weer ongesteld ben geworden dat er dan genoeg duidelijk zal worden voor me.

In de war...

Ja ik kan wel zeggen dat ik me aardig verward voel. Het voelt ontzettend goed om een duidelijk doel voor ogen te hebben en daar mee bezig te zijn. Dat ik nu wel moet afwachten tot mijn lichaam de cyclus weer up en running heeft is wel wat minder. Maar de acceptatie is er en ik moet mijn lichaam ook gewoon die tijd geven. Hoe meer ik er over ga stressen hoe langer het zal gaan duren denk ik maar.

Maar dat het ook wel even goed uit zou komen dat het nog niet op gang is gekomen had ik niet gedacht. Mijn liefdesleven is belabberd genoeg geweest de laatste jaren. Als ik de mannen van me af moest slaan had ik ook niet de keuze hoeven te maken om alleenstaand moeder te worden. Maar dat er nu net een man op mijn pad zou komen had ik nog niet opgenomen in eventuele scenario's.

De mensen die mij volgen op twitter hadden afgelopen week al meegekregen dat ik aan het flirten was. Over de chat van wordfeud nog wel. Ben nooit een scrabble fan geweest maar wordfeud doe ik de laatste weken graag. Hij is geen onbekende van mij maar ken hem ook nog niet echt bepaald. Hij is de beste vriend van de verloofde van een vriendin van mij. Heb hem al regelmatig gezien bij verjaardagen etc. En na hem uitgenodigd te hebben voor ene spelletje wordfreud is op de een of andere manier een gesprek tot stand gekomen.

Afgelopen zaterdag ging het opeens in een sneltreinvaart. Van de chat van wordfeud overgestapt op de whatsapp. En als je dan toch een avondje aan het oppassen bent is het ook helemaal niet erg om te chatten. Over van alles en nog wat gepraat. Uiteindelijk kwam de vraag of ik mee wilde naar de film samen met die vriend en vriendin. Nou dat vond ik natuurlijk geen probleem.

Het kletsen ging gewoon door en ook op zondag kletsten we heel wat af via de whatsapp. Heel gezellig allemaal! En toen kwam opeens de vraag of ik een keertje met hem uit eten wilde...Ik was er effe stil van! Ik had dit totaal niet verwacht. Ik vond het vooral erg gezellig en hij weet dat ik bezig ben met zwanger worden. Maar goed ik vond het ook te gezellig om er nee op te zeggen en we hebben ook maar meteen voor die avond afgesproken. Lekker vroeg zodat we daarna de andere op konden halen om naar de film te gaan.

Ik had wel meteen mijn hart in mijn keel zitten. Waar was ik in vredesnaam mee bezig? Dit was niet de bedoeling nu! Ik kan nu geen leuke man tegenkomen! Ik sloeg dus even aardig op hol. Maar goed de date stond en ik had een uurtje om mezelf klaar te maken.

En ik heb een geweldige avond gehad! Nadat de zenuwen eindelijk weg waren en ik me prima op m'n gemak voelde hebben we lekker gegeten en rustig zitten kletsen over van alles. Het voelde niet vreemd. Ik voelde geen muurtjes hoger worden. Heerlijk. En hoe heerlijk is het om op stap te zijn met een man die niet meteen van alles probeert. We hebben gelachen, we hebben serieuze gesprekken gehad, we hebben zitten dollen. Een goede date dus die me nog steeds wat verward maakt. Na de date door naar de film wat ook gezellig was.

Hoewel ik nog geen vlinders in de buik heb voel ik me wel erg op me gemak bij hem en wil ik hem beter leren kennen. Ik ben sowieso niet iemand die meteen verliefd wordt. Ik moet eerst iemand leren kennen voordat ik er helemaal hoteldebotel van kan worden. Want het is nu eenmaal zo dat ik niet gemakkelijk mensen toelaat in mijn leven. Ik heb dus genoeg te doen de komende tijd en genoeg om telkens weer over na te denken en te zien wat mijn gevoelens ermee doen. Maar het maakt me ook wel wat in de war...het is dus maar goed dat ik mijn lichaam nu de tijd geef...dan kan ik gewoon in de war zijn en zien welke kant het opgaat...

Nog maar even afwachten...

Vandaag ene bezoekje gebracht aan de huisarts aangezien ik al twee en een halve week licht bloedverlies heb. Absoluut niet veel maar wel elke dag iets. Gelukkig heb ik een huisarts die geduldig luistert en we hebben even het hele tijdschema bekeken wanneer de laatste prikpil was, wanneer ik voor het eerst wat bloed verloor. Hij kwam tot de conclusie dat ik nog niet een echt maandstonde had gehad. Mijn huisarts komt oorspronkelijk uit belgie dus hij gebruikt het woord maandstonde. Als het bloedverlies nog twee of drie weken aanhoud mag ik terug komen en zal hij een inwendig onderzoek doen. Hij zal dan de baarmoederhals bekijken, eventueel een uitstrijkje maken en waarschijnlijk bloedprikken. Mocht het aanhouden dan vermoed hij eventueel een ontsteking. Maar hij acht de kans groter dat ik in de komende weken een echte maandstonde zal krijgen. Ik zal dus nog maar even afwachten. Ben in ieder geval blij dat hij het niet wegwuifde en me gerust heeft gesteld.

Top...

Het is inmiddels alweer dinsdag maar de energie van een topweekend zit nog in mijn lijf! Afgelopen weekend is mijn oudste neefje wezen logeren. Hij is nu bijna 4 jaar en had gevraagd of hij een keer bij tanti mocht logeren. Helemaal super en aangezien hij binnenkort naar school gaat afgelopen weekeinde uitgekozen. Want ik verwacht dat zodra hij naar school gaat de eerste periode de weekeinden hard nodig zal hebben om bij te tanken.

Zaterdag rond 3 uur kwam hij samen met zijn mama en broertje binnen. Zijn logeertas en matrasje naar binnen gehaald en meteen neergelegd in het kamertje waar hij zal gaan slapen. Zijn mama liet meteen even zien wat hij allemaal had meegenomen enzo. Daarna maar even naar de woonkamer waar hij al meteen de twee bakken met autootjes ontdekte en uit de kast trok. Vol verwondering stond hij er naar te kijken en vertelde wild tegen mama dat tanti heel veel autootjes heeft. De toon was dus meteen gezet en zuslief vertrok met jongste neefje weer huiswaarts. Er kon nog net een knuffel en kus vanaf maar neefje wilde weer snel terug naar binnen want hij moest spelen.

Heerlijk heeft neefje zich vermaakt met het speelgoed dat ik op marktplaats heb weten te bemachtigen. En hij wilde met alles spelen. Dus elk kwartiertje vroeg hij of hij met iets anders mocht spelen. Tuurlijk mocht dat maar wel eerst even opruimen waar je eerst mee speelden. En dat ging super! Zelfs toe ik het eten ging koken wist hij zichzelf heel goed bezig te houden. En dat eten? Dan ging er als een speer in en een toetje hoefde niet want hij moest spelen. Maar toen tanti een toetje ging eten wilde hij eigenlijk ook wel een toetje. Na nog heerlijk gespeeld te hebben was het uiteindelijk toch echt tijd om richting bed te gaan. En dat ging zeer soepeltjes. Even tandjes gepoetst en toen naar zijn logeerbedje. Geweldig vond hij het en half tegen mij aan liggend lazen we een boekje. Daarna zijn lichtje aangedaan, het grote licht uitgedaan nog een hele dikke knuffel en een kus en toen was het echt slaaptijd. Normaal gesproken draait hij zich dan lekker om en ligt al te ronken voordat de deur dicht is. Maar nu bleef hij vrolijk en wakker op zijn rug liggen.

Maar toen ik na een kwartiertje toch maar even ging kijken lag hij toch lekker opgekruld te ronken. Eerst  dag was erg geslaagd en ik dook ook maar vroeg mijn bed in. Want kleine neefjes kennen geen uitslaapzondagochtenden. En terwijl je al een aantal uurtjes lekker ligt te slapen schrik je opeens wakker van een aarzelende blaf van de hond en zie je een kleine gedaante op je afkomen. Ik zat meteen recht overeind en al in de houding om een eind naar achter te schieten toen mijn hersenen zich opeens inschakelden. Gelukkig maar! Ik had het daar bijna op het gillen gezet terwijl het mijn neefje was die op me afkwam en het bed opdook. Een snelle blik op de wekker leerde mij dat het iets na 3 uur was midden in de nacht. Neefje vertelde dat hij wakker was en wilde spelen. Nou laten we dat dus maar niet doen. Hem maar zijn knuffels laten halen en in mijn bed laten kruipen en na even met zijn knuffels gespeeld te hebben krulde hij zich weer op en viel in slaap. Met het grootste gedeelte van de deken. grrrrr... Eerst maar even naar de wc. Maar zo stevig sliep neefje dus nog niet want hij kwam me achterna. Maar daarna sliep hij gelukkig toch weer snel terwijl ik toch nog even een uurtje wakker heb gelegen. Maar wat wil je: ik zat bijna tegen het plafond dus de schrik moest wel even zakken.

Tanti wakker worden! Tanti! Je moet wakker worden! Mag ik spelen tanti? Tanti wordt nou wakker!

Geloof dat hij dat in 10 seconden had gepropt. Neefje maar even aan het spelen gezet zodat ik even wakker kon worden. Om 7 uur in de ochtend. Uiteindelijk wakker eerst maar mijn eigen ochtendrituelen gedaan aangezien hij zo lekker aan het spelen was. Ook dit keer ging het eten er weer goed in want hij moest wel weer snel verder gaan met spelen hoor. En ja strakjes wilde hij wel mee naar het bos om samen met de hond te wandelen.

Op naar het bos dus. Natuurlijk wel eerst een tas zorgvuldig ingepakt. Drinken, koekjes, zakdoekjes en nog van alles. En toen eerst naar de treinen kijken want we pikten daar meteen een vriendin op met haar hondje om mee te gaan naar het bos. In het bos genoot neefje met volle teugen en rende constant gillend en springend achter de twee spelende hondjes aan. Neefje en hondjes gedroegen zich perfect! Maar neefje was ook wel erg moe waardoor ik hem op het laatste stukje maar gedragen heb. Hij kon niet meer. In de auto op weg naar de treinen sliep hij bijna maar hij gaf niet toe. Thuis aangekomen ook even op bed gelegd maar hoorde hem alleen maar spelen op het kamertje. Hij wilde echt niet toegeven aan zijn vermoeidheid en bleef maar spelen. Maar op een gegeven moment moest ik heb dan toch weer thuis gaan afleveren. Doodop bracht ik hem weer zijn eigen huis binnen. Deed een kort verslag van het weekeinde aan zijn ouders. Later die avond hoorde ik dat ze hem er maar extreem vroeg in bed gedaan hebben. Hij viel om. Letterlijk.

Een heerlijk weekeinde was het. Hoe heerlijk was het om een blik te werpen in mijn toekomst. Hoe heerlijk was het om een kind in huis rond te hebben lopen. Hoe heerlijk was het om het ritme te volgen van een kind. Hoe heerlijk is het om die levendigheid in huis te hebben. Ik heb genoten! En mijn doel staat nu nog helderder voor ogen. En ik ben zo trots op de hond! Wat heeft die zich goed gedragen met dat neefje dat wel heel graag met haar wilde spelen.

Wat een zeur...

ben ik toch. Ik ben helemaal niet zo'n persoon dat constant kan zeuren om dingen. Maar op dit moment voel ik me een enorme zeur. Of misschien moet ik jankerd zeggen. Of misschien moet ik even helemaal niets zeggen. Maar zo stil en rustig als ik meestel ben zo moet ik er nu alles uitgooien ofzo.

Alles komt er op het moment uit. Allerlei gevoelens. Van alles en nog wat. Dingen waar ik liever nooit meer aan zou denken tot dingen waar ik nog nooit aan gedacht heb. Dingen waar ik nooit moeite mee heb gehad doen nu opeens pijn en dingen waar ik zo moeite mee had is opeens een peulenschil. Ik heb het gevoel dat de wereld op z'n kop is gezet en ze zijn vergeten mij de memo daarover te sturen.

Ik kan huilen maar ik weet eigenlijk niet eens waarom ik nou huil. Wat is het dat me verdrietig maak? Die tranen komen maar bij de ene hala vol geluk bij de andere haal met verdriet, dan weer boosheid en zo gaat het maar door. Maar waarom dan? Ik kan er mijn vinger niet op leggen. Ik weet niet wat ik nu voor mezelf verzwijg.

Krijg wel het gevoel dat ik nu wel zoveel completer ben dan ik ooit geweest ben. Zou ik dan gewoon al die tijd mijn gevoel uit hebben gestaan. Het is werkelijk jaren geleden dan ik een goed potje heb zitten janken en er zijn genoeg momenten dat ik er tranen uit heb lopen persen maar er niets kwam. Alsof ik weer mezelf aan het worden ben.

Dat ik niet weet wat het nou precies is, is een leugen. Ik weet het wel. Maar kan het eigenlijk niet geloven dat ik me dus al die jaren toch zo gevoeld heb. En dat ik daar met elk druppeltje bloed dat stroomt er steeds meer achter kom. Ik heb me al die jaren niet compleet gevoeld, ik heb me al die jaren geen vrouw gevoeld. Hoe stom vind ik het dat ik loop te wenen omdat ik me nu wel weer heel voel. Ik me wel weer vrouw voel omdat ik bloed verlies. Maar met elke druppel die uit me vloeit, vloeien ook mijn emoties.

Ik ben een vrouw. Eindelijk weer. Och wat voel ik me toch een zeur. Laat ik het er maar op houden dat het ene niet zonder het andere kan.

Een weekje later...

na de eerste donatie is de eerste wachtweek omgevlogen. Op een hele andere manier dan ik had verwacht maar achteraf ook niet een echte wachtweek. Ik was de eerste donatie ook al ingegaan met nog de onzekerheid of de cyclus duur die ik had uitgekozen wel zou kloppen. Want na 1 menstruatie weet je eigenlijk nog niets. Maar ik vond het vooral belangrijk om al een keer dat hele proces van de donatie mee te maken. Want ik wist van te voren dat de kans heel groot zou zijn dat het dit keer een losse flodder was. Dus dan maar eens kijken wat mijn gevoel en emoties allemaal met me doen tijdens het donatie proces. En aangezien ik het vooral allemaal als erg raar heb ervaren ben ik vooral blij dat ik bij de volgende donaties die zenuwen minder zal hebben en het gevoel beter een plekje kan geven.

Maar goed de afgelopen week is dus allemaal wat anders verlopen dan verwacht. Ik had een drukke week voor de boeg. Het werk zoals het altijd moet gebeuren maar ik had nogal wat vergaderingen. 4 avonden zou ik aan het vergaderen zijn dus er was genoeg afleiding. Maar maandagmiddag voelde ik klieren in mijn net komen opzetten en wat pijnlijk worden. De eerste vergadering dus maar afgezegd en vroeg naar bed.

Het vroeg naar bed gaan hielp niet en het zette stevig door. Flinke koorts en een nek helemaal opgezet en pijnlijk om nog maar niet van de hoofdpijn te spreken. Gelukkig kon ik voor half 9 in de ochtend bij de huisarts terecht om vervolgens naar huis te gaan met een kuurtje en paracetemol zetpillen. Ik had een fikse keelontsteking te pakken met nog wat griepverschijnselen eraan vast. Thuis de hond even snel uitgelaten en me ziek gemeld op werk om vervolgens weer met een kruik mijn bed in te stappen. Beroerd dat ik was heb ik gelukkig die dag meer geslapen dan ik wakker was. Zelfs de nacht sliep ik goed door. Alle medicijnen werden netjes genomen maar ondanks de zetpillen bleef de korts aardig lang hangen.

Maar na regen komt zonneschijn en na twee dagen goed rot gevoeld te hebben voelde ik me de derde dag stukken beter. Dus op de laatste werkdag van de week weer lekker wezen werken. En dan is het weekeinde. En dan zijn er weer genoeg andere dingen te doen.

En hoe nu verder? Ik zal over een weekje vast wel testen. Gewoon voor het geval dat. En ondertussen houd ik me braaf aan alles wat wel en niet mag rondom zwanger worden. Maar ik denk dat het toch beter is even wat menstruaties af te wachten. Want ik ben dan niet alleen ziek geweest van de week maar ook weer soort van ongesteld. Twee dagen achter elkaar een redelijke bloedverlies. En de avond daarna weer wat. En de ochtend daarna weer wat. Dus eerst maar pas op de plaats en kijken wat de cyclus gaat doen.

En tot die tijd zal ik me vast wel bezig kunnen houden. Met een neefje dat een nachtje komt logeren, met verjaardagen, met werken, met vergaderen en nog veel meer dingen.