zondag 14 augustus 2011

Girlpower...

Soms wil je wat....en dan moet je er wat voor doen...dan neem je gewoon een glaasje girlpower en zorg je ervoor dat het gedaan wordt.
Al 9 jaar woon ik in mijn appartementje. Ik kwam hier wonen toen ik op mezelf ging. Niet lang daarna kwam mijn toenmalige vriend bij me wonen. 2 jaar later schopte ik hem het huis uit. Nou ja schoppen? Hij kreeg een maand te tijd om te vertrekken en ik heb met veel plezier geholpen met zijn spullen in het verhuisbusje te zetten. Toen kwam er een moeilijk jaar. Want opeens was ik alleen, stond ik er helemaal zelf voor. Rond de tijd dat ik mijn ex het huis uitzette kreeg ik ook de diagnose van de endometriose. En het was helemaal niet zo leuk om mijn ex het huis uit te schoppen. Maar samenwonen met iemand die niet meer verliefd op me was, iemand die mij meer zag als een hele goede vriendin en zelfs een beetje als een zus was voor mij geen optie. Het moeilijkste vond ik nog wel dat hij als driekwart jaar dat gevoel had maar het wel makkelijk vond dat zijn eten werd gemaakt, het huishouden werd gedaan en ik elke avond naast hem lag in bed. In mijn ogen had hij de beslissing moeten maken om weg te gaan. Maar goed ik kwam er uiteindelijk achter en schopte meneer er dus uit.

Met het verbreken van de relatie verloor ik ook heel veel vrienden. Want mijn kant van het verhaal hebben ze nooit willen horen. Dat was dus een moeilijk jaar. En het alleen wonen voelde toen ook niet fijn. Bij elk geluidje dat ik hoorde zat ik recht overeind in mijn bed. Meerdere keren per nacht liep ik met een stok door het huis want ik hoorde toch echt van alles wat niet hoorde.
Maar het werd beter. Ik had wat centjes gespaard en ging nu eens een eigen huisje maken. Er werden nieuwe meubels gekocht, indeling werd veranderd. Kortom ik had mijn eigen plek. En door de jaren heen bleef ik elke keer weer wat veranderen en verbeteren. En aangezien ik een dochter ben van een timmerman en een creatieve opleiding heb gevolgd waarbij houtwerken en metaalwerken ook gewoon bij hoort kan ik gelukkig een hoop zelf. Ik bouw rustig zelf een kastje of een tafeltje. Schilderen is geen probleem, lampen ophangen is een eitje en zo kan ik nog wel even doorgaan. En door de jaren heen heb ik ook genoeg mogen helpen bij het klussen in nieuwe huisjes van vrienden.

Maar er was al die 9 jaren dat ik hier al woon 1 ding dat me altijd heeft geïrriteerd. En dat is de vloer. Toen ik op mezelf ging wonen had ik niet heel veel centjes dus kocht ik de goedkoopste vinyl in een kleurtje dat ik nog enigzins mee kon leven. Maar in die 9 jaar was het kleurtje toch niet meer zo fijn laat staan dat het steeds moeilijker werd om schoon te maken. Dus zei ik twee jaar geleden al dat het tijd werd om de vloer te vervangen. Maar daar wachtte ik nog even mee. Want het liefste wilde ik hier niet meer wonen. Ik was het helemaal zat. Ik was mijn appartementje ontgroeid en wilde verder. Maar soms gaat dat niet. Het nadeel van alleen zijn is dat je alles doet op 1 salaris. En met mijn salaris kan ik prima rondkomen. Maar een huis kopen zit er niet in. En rondkijken naar andere huurhuisjes liet zien dat ik nu toch best voordelig huur. Dus kwam daar een jaar geleden de beslissing dat ik voorlopig in mijn appartementje zou blijven zitten. Want waarom zou ik gaan verhuizen wat een hoop centjes kost om uiteindelijk ook meer huur te moeten betalen voor waarschijnlijk maar een paar extra vierkante meters.

De beslissing werd genomen en een plan werd gemaakt. Ik ging de slaapkamer en de studeerkamer omruilen. De nieuwe studeerkamer kan dan als het zover is een kinderkamer worden. En ik ga laminaat op de vloer leggen. Ik ging dus op m'n gemakje sparen daarvoor. Ondertussen kwam er een lekkage voorbij van de bovenbuurman en na maanden gedoe kon die schade eindelijk worden hersteld. En aangezien ik al die jaren heb geleefd met een gaskachel ging ik ook die vaarwel zeggen en hallo zeggen tegen een centrale verwarming. Ondertussen ging mijn zus ook aan het verbouwen in haar huis en ik mocht het laminaat hebben dat zij eruit gingen halen. Helemaal super want het is een prima laminaat vloertje en scheelt weer een hoop centjes.

En hoewel ik nog nooit laminaat had gelegd laat ik me daar niet door tegenhouden. Dus afgelopen vrijdag heb ik de woonkamer leeg geruimd, vloer eruit gehaald en heb ik voor het eerst van mijn leven een laminaat vloer gelegd. Alles bij elkaar heb ik er 12 uur over gedaan en gelukkig hebben vrienden mij geholpen met de spullen weer in de woonkamer sjouwen. Ik was wel helemaal gebroken en zaterdag mocht ik eerst bij de hondentraining mijn spieren een beetje losmaken voordat ik samen met een vriendinnetje laminaat heb gelegd in de gang. Hopelijk gaat het lukken om woensdag laminaat te leggen in de keuken. Er zijn dan nog twee kamers over om laminaat in te leggen maar wanneer dat gaat gebeuren weet ik nog niet. Er staan daar namelijk wat meubels in die ik niet alleen kan tillen en dus sjouw hulp nodig heb. Maar ik denk dat het wel lukt om alles voor de herfstvakantie te doen.

Het is een heerlijk idee dat ik strakjes in een prachtig opgeknapt huisje zit! En dat met een beetje girlpower!

Geen opmerkingen: